Das Traumhaus

ULRICH SCHAMONI
Volgde toneellessen in München. Was ondermeer assistent van William Dieterle. Werkte vanaf '61 samen met Rudolf Noelte. Schreef in '61 de roman "Dein Sohn lässt grüssen". Ondertekende in '62 mee het "Oberhausen Manifest”. Maakte in '65 zijn eerste langspeelfilm. Won vier maal de "Bundesfilmpreis". Is lid van het direktiekomitee van de "Berliner Arbeitskreis Film - BAF". Filmografie: '65: HOLLYWOOD IN DEBLASCHKA PESCARA (kortfilm), GEIST UND EIN WENIG GLÜCK (dokumentaire), E; '66: DER KAHLE SÄNGER; '66/67: ALLE JAHRE WIEDER; '68: QUARTETT IM BETT; '69: WIR-ZWEI; '71: EINS; ‘73: CHAPEAU CLAQUE: '78: WAS WÄREN WIR OHNE UNS? (vierdelige televisieserie); '79/80: DAS TRAUMHAUS.

Korte inhoud: een paar jongens en meisjes hebben hun intrek genomen in een oude, ietwat vervallen villa. Ze hebben een gezellige tuin aangelegd waarin ze ook hun eigen geiten, konijnen en biggetjes kweken. Ook de zwemkom heeft een andere, nuttiger funktie gekregen zodat de kleine leefgemeenschap "selfsupporting" is. Maar een erg efficiënte, hardwerkende bouwonderneemster heeft plannen met die bepaalde villa die het "paradijselijk" bestaan van de jongelui nu niet bepaald respekteren. De jongelui stellen zich tegen dat bouwkundig imperialisme te weer, en krijgen daarbij de hulp van een oudere man. Dat blijkt dan net de vader van die bouwonderneemster te zijn, maar daarvan waren de betrokken partijen nu net niet op de hoogte.

De jongelui zelf komen van de regen in de drop: de verbeten reddingspogingen hebben tenslotte tot gevolg dat van de paradijselijke villa en dito tuin weinig overeind blijft. Ze gaan zich dan maar op het platteland installeren, maar ook daar worden ze door modernisering en vooruitgang achtervolgd… Ulrich Schamoni die een aantal jaren geleden mede aan de basis lag van de Nieuwe Duitse Film, is er meteen ook één van de weinige humoristische exponenten van. Zijn humor leidt echter niet meteen tot uitbundige billenkletserij, eerder tot een ironische glimlach. Zo ook in DAS TRAUMHAUS waarin hij, samen met scenarist Wolfgang Menge, een aantal tema's aanpakt die de laatste jaren, ondermeer in West-Duitsland, erg aktueel zijn geworden. Samenvattend kunnen die tema 's gegroepeerd worden tot "de zoektocht naar een andere levenswijze", naar een leven dat door meer menselijkheid en meer natuurverbondenheid gekenmerkt wordt. Zo wordt DAS TRAUMHAUS een soort parabel over vooruitgang, generatiekonflikt, alternatieve levensvormen, etc…

Of men al dan niet een door de techniek beheerste samenleving aanvaardt, wordt hier vnl. in termen van een generatiekonflikt gesteld. De verlangens en de angsten van onze tijd, hoe banaal en naïef ze ook mogen zijn, worden door regisseur Schamoni en scenarist Menge wel degelijk au sérieux genomen en verwerkt in een bewogen, emotionele intrige. De protagonisten van die intrige worden, zoals dat in de wereldvreemde traditie van de politieke slogan-film gebruikelijk was, ook hier scherp tegen elkaar afgeschilderd. Maar het verhaal maakt zelf duidelijk hoe zoiets niet houdbaar is; ondanks de goedbedoelde hulp van de oudere man, blijkt uiteindelijk hoe het vooruitgangsgeloof van de vaders niet langer met dat van hun kinderen verzoenbaar is. En als de jongelui tenslotte naar het platteland uitwijken, blijkt ook daar de gewantrouwde technologie in volle opmars. Kortom, mirakel-recepten hoeft men van DAS TRAUMHAUS niet te verwachten, maar moedeloos of wanhopig wordt men er ook niet van.