Comédie!

Zomer , de Provence zoals op een an­sichtkaart. Een man brengt de nieuwe vrouw van zijn leven in het huis dat hij zelf ingericht heeft ergens in de heuvels. Een huis waarin geleefd is, bemind, een huis met een verleden. De vrouw wil meer weten over de andere vrouwen die voor haar in dit huis hebben gewoond, werden bemind.
Een speelse nieuwsgierigheid neemt de vormen aan van een diepe jaloezie . Ze kan echter alleen luisteren naar de echo's die de woorden van de man in haar hoofd doen ontstaan. Beide zijn gevangen in een web van het spel met de waarheid, een spel vol valstrikken. Elk van beide neemt grote risico's. Elk speelt zijn komedie. Een spel dat evengoed zou kunnen heten « Door een leugen achter de waarheid trachten te komen». Een spel dat vlug zijn onschuld verliest.
Wanneer regisseur Jacques Doillon een man en een vrouw bij elkaar brengt, ont­luikt altijd een liefde waarboven zware donderwolken dreigen. In Comédie gaat het om een grensgeval. Een Huis Clos­situatie.
Nog nooit zagen we Jane Birkin zo ver­bluffend sterk acteren. Deze rol was voor haar weggelegd. Ook Alain Souchon brengt grote klasse . De dialogen tussen de man en de vrouw weven een zeldzaam in­telligente textuur. Nooit langdradig. Met een zeer beheerste virtuositeit benadert de camera de man en de vrouw. Een volbloed Doillon-film , bij wie heftige emoties in een steeds strakker en soberder filmisch kader worden vastgelegd. (vrij naar per­smap)