Caspar David Friedrich - Grenzen der Zeit (Casper David Friedrich- Boundaries of Our Time)

Wanneer in de schilderijen van Caspar David Friedrich (1774-1840) mensen voorkomen dan staan ze er altijd heel klein op en meestal met hun rug naar de kunstenaar, met hun blik naar een machtig landschap. Deze eigenaardige « kijk » inspireerde Peter Schamoni in zijn biografische prent over Caspar David Friedrich. Niet de figuur Friedrich is in deze film te zien, wel zijn werk en de landschappen die het inspireerden, zoals Pommeren, de Oostzeekust, Ruegen, het Riesengebirge, het Sachsische Zwitserland en Bohemen. Daarbij is Friedrich steeds onzichtbaar aanwezig, door zijn beelden, in zijn gedachten en in de dramatische controversen tussen zijn tijdgenoten. De tegenstanders van zijn werk en kunstop­vattingen hebben in hun tegenargumenten alleszins sterker de vernieuwende kracht in zijn werk benadrukt dan de aanhangers in hun lof. Hoogtepunt zijn de discussies rond de toewijzing van een leeropdracht in de landschapsschilderkunst aan de Dres­dense kunstacademie . De leeropdracht wordt Friedrich uiteindelijk geweigerd. Bij deze beslissing was de patriotistische democratische gezindheid van de kun­stenaar zeker even doorslaggevend als de kunstopvattingen die hij verdedigde .
Hoofdfiguur in de film is de arts en kunst­schilder Carl Gustav Carus, een leerling en een vriend van Friedrich, die in 1841 , het jaar na Friedrichs' dood het werk « Friedrich de landsschapschilder -te zij­ner nagedachtenis, naast fragmenten uit zijn nagelaten geschriften » uitgaf.
Peter Schamoni 's biografische film is veel meer dan een schets . Maanden van studie en opzoekingswerk gingen aan de opnamen vooraf. Adembenemende opnamen zijn het resultaat. Met Caspar David Friedrich was Schamoni duidelijk niet aan zijn proefstuk toe. « De kunstschilder moet niet schilderen wat hij voor zich ziet, maar wat hij in zich ziet; ziet hij niets, dan moet hij ook niet schilderen wat hij voor zich ziet.» (Caspar David Friedrich)