Carter Burwell, the guest of honour van deze editie, is vooral bekend als de huiscomponist van Joel en Ethan Coen, met wie hij een opmerkelijke creatieve en loyale werkrelatie heeft ontwikkeld waarin ook sounddesigner Skip Lievsay een cruciale rol speelt. Burwells subtiele scores duiden op een grote originaliteit en een sterk gevoel voor het excentrieke, het experimentele en het minimalistische. Dat maakt hem een heuse iconoclast, een componist die, hoewel hij tot de A-list behoort, toch de geest van een onafhankelijke componist bewaart. Uit de thema's in dit concert blijkt zijn originele benadering van genre-conventies (de westernmuziek voor True Grit), als zijn gevoel voor speelse pastiche (Hail, Caesar!) en zijn voorkeur voor donkere stemmingen (The Man Who Wasn't There) en knagende melancholie (A Serious Man). Onder de toppers van zijn partituren voor andere regisseurs vinden we zijn eerbetoon aan sterke vrouwen in de HBO-miniseries Mildred Pierce en de Patricia Highsmith-adaptatie Carol, beide geregisseerd door Todd Haynes. Burwell tekende ook voor de eerste en sterkste score van The Twilight Saga die een betoverende extra dimensie geeft aan dit verhaal. Met enige trots kan Film Fest Gent aankondigen dat de filmmuziek van Carter Burwell voor het eerst live wordt uitgevoerd met groot symfonisch orkest, Brussels Philharmonic onder leiding van Dirk Brossé, op deze 18e editie van de World Soundtrack Awards.
De Lifetime Achievement Award gaat dit jaar naar de intussen legendarische Franse componist Philippe Sarde (1948), die wel de muzikale incarnatie lijkt van de Franse kwaliteitscinema van de jaren '70 tot nu. Zo productief is Sarde dat hij de huiscomponist is (geweest) van een half dozijn Franse of naar Frankrijk verkaste regisseurs. Het resultaat horen we op deze hommage, met de naar Bernard Herrmann lonkende score voor Barocco van André Téchiné; de weemoedige titelmelodie uit Claude Sautets Les choses de la vie; het fel bewogen liefdesthema uit Jean-Jacques Annauds La guerre du feu; het grillig dissonant hoofdmotief uit Bertrand Taverniers Coup de torchon; en tenslotte twee films van Roman Polanski: de credits-muziek van Le locataire (waarin Sarde een klimaat van paranoia en vervreemding oproept) en een suite uit Tess, waarin hij gebruik maakt van bestaande Engelse volksmuziek uit de tijd van Thomas Hardy. Het is maar een greep uit zijn gigantische filmografie waarbij je de vraag kan stellen: is er een genre waarin Sarde niet excelleert?
Gewoontegetrouw verwelkomen we ook de winnende componist van de WSA Discovery of the Year van vorig jaar: de Amerikaanse componist, pianist en producer Nicholas Britell van wie we de verrukkelijke kamermuziek voor piano, viool en cello horen uit Barry Jenkins' Oscarwinnende Moonlight. En als kers op de taart krijgen we in wereldpremière ook de suite te horen uit Jenkins en Britells nieuwste samenwerking, If Beale Street Could Talk.