Elke film waarin "a pissing contest" niet enkel figuurlijk maar ook letterlijk wordt verbeeld, mag voor fronsende wenkbrauwen zorgen. Wie voor een toxische strijd tussen twee mannen immers geen betere metafoor kan vinden, schoolt zich maar beter om tot spoof-cineast van jaren '80 actiefilms. Toch bewijst het bevreemdende Deens-Ijslandse drama 'Winter Brothers' dat zo'n scène om het verste urineren ook kan werken om spanningen in een afgelegen Oost-Deense gemeenschap van eenzame en dronken mijnwerkers broeierig in beeld te brengen. In zijn debuut roert de Ijslandse Hlynur Pálmason immers duchtig in de explosieve cocktail van mannelijke ego's rondom een mining factory door naar de totaal verschillende broers Johan en Emil te kijken: de één een nuchtere kerel die zich niet gek laat maken, de andere een zatlap die zijn eigen moonshine stookt met gestolen chemicaliën. Al snel barst de etterbuil open, maar niet op de manier die je verwacht. (J.D.B.)
