Het woord sprookjesachtig krijgt een geheel nieuwe betekenis wanneer de nacht valt in een park dat net daarvoor nog de locatie was voor een idyllische eerste date. Met een film van amper 70 minuten en een budget van twee keer niks overtuigde Damien Manivel in Cannes de Franse filmkritiek er andermaal van dat hij een van de opwindendste auteurs van het moment is. En terecht, want wie in één lang shot van een met het schijnsel van een gsm verlicht gelaat subtiel kan tonen hoe een prille liefde plots in iets anders verandert, heeft talent te over. Wie Manivels kortfilms of zijn langspeelfilmdebuut 'Un jeune poète' (2014) al zag, moest van dat talent niet meer overtuigd worden en alle anderen kunnen na 'Le Parc' in de rij gaan staan om zich aan te sluiten bij de fanclub van de jonge Fransman. (S.D.W.)
