Een op een opera gebaseerde film met amper muziek. Het verhaal van Blauwbaard getransponeerd naar de Argentijnse middenklasse. Een reeks in elkaar grijpende scènes, meer dan een strakgespannen dramatische boog. De Argentijnse documentairemaker Gastón Solnicki maakt in zijn speelfilmdebuut radicale keuzes. En toch fascineert 'Kékszakállú', zeer losjes geïnspireerd door de opera 'Hertog Blauwbaards Burcht' van Béla Bartók, van het eerste tot het laatste beeld. Net omwille van die opvallende keuzes, maar evenzeer door 's mans fantastische gevoel voor compositie: elk (statisch) shot is een pareltje. De minimalistische plot over miniatuurdrama's in de levens van uiteenlopende jonge vrouwen - de mannelijke kunne is weinig meer dan hun klankbord - is ondergeschikt aan de hypnotiserende visuele grandeur. Een studie in landerigheid die het beste van Carlos Reygadas oproept. (C.V.)
