47 jaar festivalhistoriek, van 1974 tot 2020

De Duitse regisseur Angela Schanelec werd vorig jaar op de Berlinale bekroond met de prijs voor Beste Regisseur voor deze enigmatische variant op het huiselijke drama. De titel knipoogt naar Yasujiro Ozu's klassieker I Was Born, But ... (1932). Schanelec schetst het psychologische portret van een Berlijns gezin in crisis. Astrid, gespeeld met nauwelijks verborgen woede door Maren Eggert, probeert zichzelf en haar kwetsbare tienerzoon bij elkaar te houden na de dood van haar man twee jaar eerder. Net als in haar vorige films observeert Schanelec haar personages in mooie, maar afstandelijke en gefragmenteerde composities, die veel overlaten aan de verbeelding van de kijker. Zo weeft ze in het verhaal een schoolopvoering van Hamlet, een nachtelijk grafbezoek op de tonen van een gecoverde versie van David Bowies Let's Dance en een compleet absurde subplot over de aankoop van een gebruikte fiets. Het zijn scènes waar de kijker zich nog lang na afloop het hoofd over zal breken.